Η Αγία Αικατερίνη με περίμενε

...Κι αυτή η "Ιστορία" έχει συνέχεια... (Για όσους τα ψάχνουν είναι στο Θαύματα και Σημάδια.)

Εν ολίγοις...

"Μην τάξεις σε παιδί και Άγιο", λέει μια παροιμία.

...Είχα τάξει, να ξαναπάω μια μέρα με λαδάκι...

... Ήρθε η μέρα που ένας  Οδηγός, θα με πήγαινε.

Νύχτωνε όμως και αργούσα.

Το ηλιοβασίλεμα "κάτι" έλεγε, μα σε ποιον να το πεις;

(Η μηχανή μου τελικά, πολύ μαρτυριάρα!)

Νύχτωσε. Ποτέ δεν είναι αργά! Πάμε, έστω για δυο λεπτά!

Πήγαμε.

Κατέβηκα.

Μα αυτό, έλαμπε! Τόσα φώτα! Μπράβο!

Τρέχοντας έφτασα. Το αυτοκίνητο εμπόδιζε την κυκλοφορία κι ο Οδηγός, πόση υπομονή να κάνει;

Φτάνοντας όμως κοντά, μαύρα σκοτάδια!

Απ' τα φώτα της Ευαγγελίστριας ερχόταν το φως!

Απλά, αντιφέγγιζε στα τζάμια.

Η πόρτα ανοιχτή!

Με περίμενε!

Να φωτογραφήσω ότι δε βλέπω!

Ναι, ναι, συμφώνησε η μηχανή μου!

Θα τα δεις μετά, σπίτι!

Μη χάνεις χρόνο!

Κάποια στιγμή σκόνταψα.

Τι είναι τούτο; Τι πάτησα;

Κάνε ένα ΚΛΙΚ!

Στο Κλικ, έσκυψα και ώ, μαχαιριά!...

Αγία μου, Αικατερίνη, ποιος;

....

Έφυγα....

Από πού, δεν ξέρω!...

Αναρρωτιέμαι, αν πρέπει αυτό το εκκλησάκι να κλειδωθεί...