Το πρώτο σκαλί του Κώστα Π. Καβάφη, αφιερωμένο στην Ελπίδα μου και στις στιγμές ζωής που "μοιραζόμαστε"...
Όσο για της ποιήσεως την σκάλα, την Υπέρ-θαυμάζω, έτσι κι αλλιώς!
Πηγή: http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=148&cat=1
Όσο για της ποιήσεως την σκάλα, την Υπέρ-θαυμάζω, έτσι κι αλλιώς!
Πηγή: http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=148&cat=1
Το Πρώτο Σκαλί | Αναγνωρισμένα |
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης· «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα. Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι. Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω, πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα· κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.» Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια ανάρμοστα και βλασφημίες είναι. Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει νάσαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα. Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει. Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο πρέπει με το δικαίωμά σου νάσαι πολίτης εις των ιδεών την πόλι. Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν. Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης. Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.» |
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου