Αυτό το γατί, η Ελπίδα μου, έχι την ιστορία της.
Κάπου την έχω γράψει, μα πού να ψάχνω, κι εγώ, κι εσείς!
Εν ολίγοις, ήρθε μια μέρα κοντά μου, κάτω στον κήπο, εκεί που άναβα το καντηλάκι από το ταμένο προσκυνητάρι μου... (Άλλη ιστορία αυτή!)
Ήταν γεμάτη μονωτική ταινία στα πόδια, σημάδι ότι κάποιοι προσπάθησαν να την σκοτώσουν, πριν ζήσει.
Τέλος πάντων!
Της πρόσφερα τις πρώτες βοήθειες, καταλήξαμε να παίζουμε και να μαλώνουμε ακόμα!...
.... Προχθές είδα τον Τριβιζά στα Άκρα, κι από κει έμαθα πως κάποτε οι Καθολικοί σκότωναν τις μαύρες γάτες!
Ότι, οι γάτες που έχουν έστω και λίγο άσπρο, έλεγαν... πως είναι: "ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΘΕΟΥ!"
Έμεινα! Θέλω να ψάξω για το θέμα, μα δεν πρόκαμα!...
Είμαι προληπτική, μεν, αλλά βάζω τι λογική δε, στο ότι: "Ότι είναι να γίνει, θα γίνει!" Έτσι κι αλλιώς, ΆΛΛΟΣ, "Γράφει"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου