Η κουρτίνα - Ευγένιος Τριβιζάς και συνέντευξη

Η κουρτίνα - Ευγένιος Τριβιζάς

Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ .... '' Η ΚΟΥΡΤΙΝΑ''

O Eυγένιος Τριβιζάς είναι εξερευνητής, εφευρέτης και ζογκλέρ μελάτων αυγών. Έχει ανακαλύψει το Nησί των Πυροτεχνημάτων, τη Φρουτοπία, το Πιπερού, το Κουτσουλιστάν, την Κουμασιλάνδη, τη Xώρα των Xαμένων Xαρταετών και την Πολιτεία με Όλα τα Xρώματα εκτός από το Pοζ. Οι γνωστότερες εφευρέσεις του Ευγένιου είναι: ο γαργαλιός (ένα μηχάνημα που σε γαργαλάει όταν είσαι λυπημένος), το ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο (ένας συνδυασμός τηλεσκόπιου και ηλεκτρικής σκούπας, με το οποίο όχι μόνο βλέπει κανείς τα αστέρια αλλά άμα θέλει τα ρουφάει και τα κάνει γιρλάντες), ο φαγώσιμος χαρτοπόλεμος, η μπανιέρα με τις δώδεκα τρύπες, ο ιπτάμενος ανεμόμυλος, η τσουλήθρα με τα σκαλοπάτια, η μελωδική ομπρέλα, το παπιγιόν για νάνους και ο αναδρομικός καθρέφτης (που σε δείχνει όπως ήσουνα πριν από δέκα χρόνια). Ο Ευγένιος ζει στο Nησί των Πυροτεχνημάτων με τον παπαγάλο του, τη Σύνθια, τον άσπρο του ελέφαντα, τον Πουκιπόν, τη Λιλή, την παρδαλή λεοπάρδαλη, τον Οράτιο Αοράτιο, το αόρατο πράσινο καγκουρό, και άλλους πολλούς γνωστούς και φίλους. Ο Ευγένιος έχει μία μοναδική συλλογή από κομμάτια παλιών παραμυθιών. Η σπάνια συλλογή του περιλαμβάνει: ένα πούπουλο από το μαξιλάρι που κοιμόταν η Πεντάμορφη, το κορδόνι από το δεξί παπούτσι του Παπουτσωμένου Γάτου, ένα τούβλο απ' το σπίτι που είχαν χτίσει τα τρία γουρουνάκια, τα γυαλιά της γιαγιάς της Kοκκινοσκουφίτσας και το φιτίλι από το λυχνάρι του Αλαντίν.

πηγή: http://www.in2life.gr/home/child/articles/198964/article.aspx#bellow
του Γιώργου Κόκουβα
Χιονάνθρωποι, πειρατές, μαύρες γάτες, αόρατα καγκουρό και αρλεκίνοι. Ο μαγικός κόσμος στον οποίο μας μεταφέρει ένας από τους σπουδαιότερους παιδικούς συγγραφείς της χώρας μας είναι μία απόλαυση για μικρούς και μεγάλους, για κάθε παιδική ψυχή. Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου αυτό το Σάββατο, και ποιος θα ήταν ο ιδανικότερος άνθρωπος να μας μιλήσει από τον Ευγένιο Τριβιζά, τον καθηγητή Εγκληματολογίας που έχει ντύσει τα πιο αθώα χρόνια μας με τις πρωτότυπες ιστορίες του; 

Ο πολυβραβευμένος δημιουργός μας μιλά για τις μεγαλύτερες χαρές που έχει πάρει από την καριέρα του, για εκείνες τις στιγμές έμπνευσης που ξεπηδά από τα πιο μικρά πράγματα της γκρίζας καθημερινότητας, για την περιοδεία του σε σχολεία της Τουρκίας, όπου αγκαλιάζονται με αγάπη τα βιβλία του και για τις ιστορίες του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν με τις οποίες μεγάλωσε. Ταυτόχρονα, μας στέλνει τον «Ύμνο του Βιβλίου» σε στίχους του ίδιου και μας κάνει να θέλουμε να ξεφυλλίσουμε ξανά και ξανά τα μυθιστορήματα και τα παραμύθια του, που συνοδεύουν με χιούμορ και ποιητικότητα την παιδική ονειροπόλησή μας.

Τι μπορεί να σας εμπνεύσει για να ξεκινήσετε την συγγραφή μιας παιδικής ιστορίας;
Ευγένιος Τριβιζάς: Μια εικόνα, ένα χρώμα, μια λέξη. Η κάθε εικόνα γεννάει ερωτήματα, η κάθε απόχρωση ξυπνάει συναισθήματα, η κάθε λέξη γίνεται κλειδί που ανοίγει την πύλη του κόσμου της φαντασίας. Για παράδειγμα το παράθυρο του γραφείου μου στο συνήθως βροχερό και ομιχλώδες Λονδίνο αντικρίζει ένα βικτωριανό κτίριο με μια σειρά από παράθυρα. Κάθε φορά που σηκώνω τα μάτια μου από το κείμενο που γράφω, αντικρίζω αυτόν τον τοίχο, αυτά τα παράθυρα. Μάλλον ένα πεζό θέαμα. Έχω όμως γράψει δεκάδες ιστορίες με αφορμή αυτά τα παράθυρα.

Ένα από αυτά τα παράθυρα ήταν πάντα κλειστό. Μια μέρα μέσα στο καταχείμωνο, το είδα ανοικτό. Μου φάνηκε ότι η λευκή λεπτή κουρτίνα, έτσι όπως κυμάτιζε στον άνεμο, σα να ήθελε να φύγει, σα να ήθελε να πετάξει. Έτσι εμπνεύστηκα το ποίημα μιας κουρτίνας που ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα και να χορέψει στου ουρανού τη μέση.

Έχει ηλικία ένας συγγραφέας παιδικών βιβλίων ή ακριβώς αυτή η ενασχόλησή του τον ξανακάνει παιδί;
Ε.Τρ.: ''Όταν η παιδικότητα πεθαίνει, το πτώμα της το αποκαλούμε ‘ενηλικίωση’'' είχε πει ο Aldiss. Η ενηλικίωση όμως δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από τον στραγγαλισμό του παιδιού μέσα μας. Μπορούμε κάλλιστα να ενηλικιωνόμαστε χωρίς να χάνουμε τη φρεσκάδα της ματιάς και την ικανότητα για παιχνίδι που είναι η ουσία της παιδικότητας. Ευτυχώς ποτέ δεν είναι αργά να ξαναγινούμε παιδιά.

Είναι πιο απαιτητικό το παιδικό αναγνωστικό κοινό από αυτό των ενηλίκων;
Ε.Τρ.: Απαιτητικοί αναγνώστες υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες. Το παιδικό βιβλίο όμως είναι το φυτώριο των αναγνωστών του μέλλοντος. Για να αγαπήσει ένα παιδί το διάβασμα, για να μην παρατήσει αδιάβαστο ένα βιβλίο, ο συγγραφέας πρέπει να κερδίσει από την πρώτη σελίδα το ενδιαφέρον του και να το κρατήσει αδιάπτωτο μέχρι την τελευταία, δημιουργώντας μια σαγηνευτική ατμόσφαιρα και προκαλώντας μια σειρά ερωτημάτων. Προτού απαντηθεί το πρώτο, το επόμενο ερώτημα θα πρέπει να έχει ανακύψει. Το μυθιστόρημα μου ''Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ'' για παράδειγμα αρχίζει με αυτό τον τρόπο.

Πρώτα εξαφανίστηκε ο Μεταξονούρης. Μετά ο Σαλταπήδας. Μετά εξαφανίστηκαν ο Νιαουρίνος, ο Γκιουζέπε, ο Ραμσής, η Αραπίνα, ο Σαρδανάπαλλος και η Μπιζού. Όλες αυτές οι γάτες δεν είχαν κανένα άλλο κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα εκτός από ένα. Ένα μόνο. Το χρώμα τους. Το μαύρο κατάμαυρο χρώμα τους.

Αμέσως κινείται η περιέργεια του παιδιού να μάθει για ποιο λόγο εξαφανίζονται οι μαύρες γάτες και στη συνεχεία ποιος είναι υπεύθυνος για την εξαφάνιση τους και αν τελικά θα καταφέρει να επιζήσει η τελευταία μαύρη γάτα. Η περιέργεια του παιδιού μπορεί να πυροδοτηθεί ακόμα και από έναν τίτλο. Αυτό το έχω επιχειρήσει μεταξύ άλλων στα βιβλία μου “ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΜΙΝΑΔΑΣ” και στους ''ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ ΤΗΓΑΝΙΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ”.

Όταν γράφετε, λαμβάνετε υπόψη την πιθανή γνώμη των ενηλίκων ή των γονέων για την ιστορία;
Ε.Τρ.: Προσπαθώ να γραφώ βιβλία τα όποια να απολαμβάνουν σε διαφορετικό βέβαια επίπεδο τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς, οι όποιοι τους τα διαβάζουν. Αν οι γονείς διαβάζουν στο παιδί μια ιστορία που αφήνει τους ίδιους αδιάφορους, το παιδί το διαισθάνεται και αντιδρά ανάλογα. Αν όμως διασκεδάζουν οι ίδιοι με την όλη διαδικασία, τότε είναι πολύ πιο πιθανό να μεταδώσουν στο παιδί την αγάπη για το διάβασμα. Η έννοια της ''συναπόλαυσης'' είναι για μένα καθοριστική. Πολλά βιβλία μου όπως ''ΤΑ 88 ΝΤΟΛΜΑΔΑΚΙΑ" ή ''ΤΑ 33 ΡΟΖ ΡΟΥΜΠΙΝΙΑ'’ είναι γραμμένα ειδικά για να διαβάζονται από γονείς και παιδιά μαζί. Αποτελούνται από μικρές ενότητες τις οποίες συνδυάζοντας τες, μπορεί να συνθέτουν γονείς και παιδιά μαζί, εκατοντάδες διαφορετικές ιστορίες.