***
***
***
Σήμερα έκλαψα γιατί ΕΓΩ δεν μπορούσα να αντέξω ότι ΕΣΥ... είσαι αυτή που είσαι...
***
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Για εξήγησέ το, λίγο, γιατί δεν κατάλαβα τι εννοεί η ποιήτρια...!
Lamprini Tisolmi 1. ΕΓΩ δεν μπορούσα να αντέξω
- Lamprini Tisolmi 2. το γεγονός ότι εσύ είσαι αυτή που είσαι...
- Lamprini Tisolmi 3 και δεν ενεργείς όπως θα ήθελα ΕΓΩ...
- Lamprini Tisolmi οκ;... κατανοητόν;...
- Lamprini Tisolmi Κατερίνα Σταματίου-Παπ εγώ δεν μπορούσα να αντέξω
Το γεγονός ότι εσύ είσαι αυτή που είσαι
Και δεν ενεργείς όπως θα ήθελα εγώ
Οι;
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Υπάρχει ένα τραγούδι που λέει: "Μη με αλλάξεις", υπάρχει και η άλλη παράμετρος που λέει: "αφού δεν βλέπεις την ζωή του άλλου, δεν μπορείς και να βγάζεις συμπεράσματα", υπάρχει και το άλλο: "άλλο πως με βλέπεις, άλλο ποιος είμαι, κι άλλο ποιος θα ήθελες να είμαι." Φιλοσοφικά" μιλάμε, αλλά, μια και σχολιάζω εγώ, ού μπλέξεις με Φεις! Μπορείς να το ξημερώσεις, μιλώντας μόνο με έναν άνθρωπο, ή γι' αλλού να ξεκινάς, κι αλλού να στέκεσαι! Και ξημερώνει και δεν το παίρνεις και χαμπάρι! Φιλάκια της! Μπλογκ και πάλι μπλογκ, αλλιώς φτάνεις και στο διαζύγιο, για παράβλεψη οικογενειακών καθηκόντων! <3
***
τόσο πολύ σού έκανε εντύπωση;... Κατερίνα, διαρκώς γνωρίζουμε (γνωρίζω ) τον εαυτό μου... και μετά από αυτό (το γεγονός που με έφερε να κάνω την κοινοποίηση αυτή)... έγινε ένα κλικ... και άλλαξα... (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω... )
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή προχωρά, κι εμείς δεν πρέπει να μένουμε έξω... φίλη... και πολλά... είπα... :) = χαμόγελο
Υ.Γ. Τα δάκρυα ήτανε λυτρωτικά... γιατί δύσκολα... θα κλάψω ... γενικώς... καλο βραδυ...
καληνύχτα, με χαρές και υγεία... οι γιορτές οι επικείμενες... φιλιά...
βγήκες... από το φεις, τώρα το κατάλαβα... στο καλο... στα μπλογκ...
ΑπάντησηΔιαγραφήγεια και χαρά... (αν ξαναρθεις, ίσως δεν το δω να σού απαντήσω... ας μείνει εδώ η απάντηση... ) γεια και χαρά
...Όταν ξανανοίξω εκεί, την πάμε με κόπυ. Μην σκας! Το μπες - βγες, είναι ανάγκη μου, μεν, άπειρες φορές την καταπιέζω και χάνω ειδήσεις, φίλους, εικόνες, επαφή, μα, το Φεις - σπορ, δεν κάνει για τα μέτρα μου, εδώ και καιρό. Θέλει πολύ δουλειά ακόμα το σπίτι, για να πιάσω καρέκλα επί 24ωρου βάσεως, όπως κάποτε, αν και δε νομίζω ότι θα ξαναέρθουν τέτοιοι καιροί.Δε μεγάλωσα μόνο εγώ, αλλά και οι υποχρεώσεις μου, όπως ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά, ως προς το Φεις.
Όσο για το λυτρωτικό κλάμα σου που δεν μ' έχεις συνηθίσει, μόνο χαμογελαστή σε έχω δει, κάποιες φορές κάνει καλό. Ισορροπείς. Μπορεί να είναι άλλη η αφορμή (όποια), αλλά μαζί βγαίνουν κι άλλα καταπιεσμένα, κι αυτό είναι Καλό!
Κι εγώ είχα κάτι χρόνια και να γελάσω και να κλάψω (από βάθος - βάθος), σα να είχα πετρώσει, μα τελευταίως, θες κάποιες συγκινητικές στιγμές ζωής, θες κάποιες σκηνές σήριαλ, όλο και με βοηθάνε να "ξεθυμάνω" λιγάκι, κι αυτό το θεωρώ "φάρμακο".
Έχει πολλούς τρόπους εκτόνωσης ο φυσιολογικός άνθρωπος κι εμείς τους ξεχάσαμε. Ρομποτοποιηθήκαμε.
Καλώς έκλαψες, λοιπόν, καλώς γέλασες, καλώς νευρίασες, καλώς θύμωσες, κ.λ.π.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, ακόμα και λάθος, μετά έρχεται το ζύγιασμα της λογικής:
Ποιος είναι ο άλλος;
Τι παραπάνω ζητάω εγώ, απ' τον οποιονδήποτε άλλο;
Ποιος είμαι εγώ;
Γιατί μου φταίνε οι άλλοι;
Τι ξέρω εγώ γι' αυτούς;
Τι ξέρουν εκείνοι για μένα;
Τι πρέπει να αποδείξω;
Γιατί πρέπει να μου αποδείξουν;
Δεν μου αρκεί να είμαι κι εγώ κι εκείνοι καλά;
Μου αρκεί! (καταλήγουμε!)
...Οπότε, φιλενάδα, όλα ΚΑΛΑ, κι όλα ωραία!
Ζούμε, υπάρχουμε, προχωρούμε!
Καθείς εφ'ω ετάχθη!
Φιλάκια και Καλημέρα της!
(μαμά -γιαγιά, μαγείρευε όλη νύχτα... για κατσαρόλια... Τώρα έχει μαστόρια το πρόγραμμα ημέρας.)