***
***
2 παρά, ξημ. 9/11/19
...Ανήσυχη, τηλεφώνησα.
Δεν άκουσα φωνή, μόνο την ορχήστρα.
"Να είχα το κουράγιο, την αγκαλιά σου να την απαρνιόμουνα, να είχα το κουράγιο, στη γειτονιά σου να μη ξαναρχόμουνα..."
Τι τραγούδι! Τι κέφι η αντροπαρέα! Χαρά μου! Δε ζήλεψα. Τι να ζηλέψω; Χαίρομαι να περνούν οι άλλοι καλά. Αν ήθελα, ήξερα τον δρόμο! (βάλε και το αν μπορούσα...)
"Καλά, μη ξανάρχεσαι... (βάση τραγουδιού που μ' άφησε ν' ακούσω, σύμπτωση θα πεις, μπορεί και αφιέρωση!) αλλά πότε θα κοιμηθείς; Πότε θα ξυπνήσεις; Αν ήπιες πολύ, κοιμήσου στον Τάδε. Μην οδηγήσεις. Χρόνια Πολλά! Να είσαι γερός! Άντε, δεν τελειώνουν τα τραγούδια και τα γλέντια, νεαρέ!"
...Αυτά περίπου είπα, μεταξύ ανησυχίας, συζύγου, μαμάς, γυναίκας και λογικής, ανθρώπου!
Μα σε τσιπουράδικο πήγαν, αντροπαρέα, για λίγο!
Δεν πήγαν στα μπουζούκια, ούτε σε πάρτυ!
Άντρες! Ού μπλέξεις! Χειρότερα από αγόρια στην εφηβεία.
"Όποιον αγαπώ, τον αφήνω ελεύθερο", άσχετα αν ανησυχώ, όχι για το αν θα γυρίσει σε μένα, αλλά να είναι γερός και ευτυχισμένος, πρώτ' απ' όλα για τον εαυτό του, μετά για τα παιδιά του και πολύ μετά, για μένα.
Γυναίκες, ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Δόξα τω Θεώ και σίγουρα, θα τον έκαναν και πολύ περισσότερο ευτυχισμένο, αν είναι της βόλτας, κ.λ.π. άλλα, που δεν είμαι.
Τώρα που γράφω, ώρα 5 και 25, είναι ήδη στην δουλειά.
Το μόνο μου "όπλο" και δώρο: ΠΡΟΣΕΥΧΗ!
Να του δίνει ο Θεός (που δεν πιστεύει), Υγεία, Ευτυχία και καλά μυαλά, βάση και ηλικίας...
Υγ. Είπαμε. Εμείς, θα τα γιορτάσουμε άλλη μέρα, όπως λέει η ταυτότητα, κι αλλιώς.
Όπως και να έχει και οι δυο μας, έχουμε θέμα με τα γενέθλια, λόγω λάθους γραφειοκρατίας παλιών εποχών.
...Αν και η ζωή, δεν μετριέται με τα χρόνια, αλλά με τις Καλές ή κακές στιγμές και εμπειρίες, νομίζω.
Αυτά και ξημέρωσε!
Ώρα για ύπνο!
5 και 47, Σαββάτου, Αγίου Νεκταρίου 2019
***
2 παρά, ξημ. 9/11/19
...Ανήσυχη, τηλεφώνησα.
Δεν άκουσα φωνή, μόνο την ορχήστρα.
"Να είχα το κουράγιο, την αγκαλιά σου να την απαρνιόμουνα, να είχα το κουράγιο, στη γειτονιά σου να μη ξαναρχόμουνα..."
Τι τραγούδι! Τι κέφι η αντροπαρέα! Χαρά μου! Δε ζήλεψα. Τι να ζηλέψω; Χαίρομαι να περνούν οι άλλοι καλά. Αν ήθελα, ήξερα τον δρόμο! (βάλε και το αν μπορούσα...)
"Καλά, μη ξανάρχεσαι... (βάση τραγουδιού που μ' άφησε ν' ακούσω, σύμπτωση θα πεις, μπορεί και αφιέρωση!) αλλά πότε θα κοιμηθείς; Πότε θα ξυπνήσεις; Αν ήπιες πολύ, κοιμήσου στον Τάδε. Μην οδηγήσεις. Χρόνια Πολλά! Να είσαι γερός! Άντε, δεν τελειώνουν τα τραγούδια και τα γλέντια, νεαρέ!"
...Αυτά περίπου είπα, μεταξύ ανησυχίας, συζύγου, μαμάς, γυναίκας και λογικής, ανθρώπου!
Μα σε τσιπουράδικο πήγαν, αντροπαρέα, για λίγο!
Δεν πήγαν στα μπουζούκια, ούτε σε πάρτυ!
Άντρες! Ού μπλέξεις! Χειρότερα από αγόρια στην εφηβεία.
"Όποιον αγαπώ, τον αφήνω ελεύθερο", άσχετα αν ανησυχώ, όχι για το αν θα γυρίσει σε μένα, αλλά να είναι γερός και ευτυχισμένος, πρώτ' απ' όλα για τον εαυτό του, μετά για τα παιδιά του και πολύ μετά, για μένα.
Γυναίκες, ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Δόξα τω Θεώ και σίγουρα, θα τον έκαναν και πολύ περισσότερο ευτυχισμένο, αν είναι της βόλτας, κ.λ.π. άλλα, που δεν είμαι.
Τώρα που γράφω, ώρα 5 και 25, είναι ήδη στην δουλειά.
Το μόνο μου "όπλο" και δώρο: ΠΡΟΣΕΥΧΗ!
Να του δίνει ο Θεός (που δεν πιστεύει), Υγεία, Ευτυχία και καλά μυαλά, βάση και ηλικίας...
Υγ. Είπαμε. Εμείς, θα τα γιορτάσουμε άλλη μέρα, όπως λέει η ταυτότητα, κι αλλιώς.
Όπως και να έχει και οι δυο μας, έχουμε θέμα με τα γενέθλια, λόγω λάθους γραφειοκρατίας παλιών εποχών.
...Αν και η ζωή, δεν μετριέται με τα χρόνια, αλλά με τις Καλές ή κακές στιγμές και εμπειρίες, νομίζω.
Αυτά και ξημέρωσε!
Ώρα για ύπνο!
5 και 47, Σαββάτου, Αγίου Νεκταρίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου