Πνευματικά δικαιώματα.

Πνευματικά δικαιώματα.
Αλίμονο, αν διαβάσω όλα αυτά!
Ξέρω καλά τι θα πει να "κλέβεις" για να διαφημήσεις ένα έργο, (το κάνω συχνότατα),
ξέρω καλά τι θα πει να κλέβεις... παραποιώντας, για δικό σου όφελος, (δεν το έχω κάνει ποτέ μου - το έχω πάθει, όμως, πολλάκις!),
ξέρω καλά τι θα πει, "να σού χαρίσουν εν λευκώ, να χρησιμοποιήσεις ένα πνευματικό έργο", είναι μεγάλη τιμή για όποιον του τύχει, (μού έτυχε, κι ακόμα δε μπορώ να το πιστέψω!),
μα εγώ... μη αντέχοντας τόσο "ακριβό δώρο" να το "σεργιανάω", τιμώντας το ιδιαίτερα,
όσο μπορώ,

όχι, όπως κάνουν με τα ακριβά κοσμήματα, με τους ακριβούς πίνακες, κ.λ.π., αλλά, κάπως διαφορετικά, θα στολίσω μ' αυτόν την καρδιά μου, στο σαλόνι του τοίχου μου, στο Φεισμπουκ.
Τέτοιο "Ευχαριστώ", δεν μου έχει ξανατύχει να πω στη ζωή μου, αφορά τα καλλιτεχνικά κυκλάμινα του ταλαντούχου φωτογράφου
 Αργύρη Ζαφειρίδη (περισσότερα εδώ),

ελπίζω να με καταλάβει, να με συγχωρήσει και να εκτιμήσει την "κίνησή" μου αυτή.
Κι επειδή όλα προέκυψαν δημόσια (στον αέρα), του ζητάω, αν μπορεί να υπογράψει την φωτογραφία στην άλλη πλευρά, ώστε να φαίνεται το όνομά του, όταν κάποιος επισκέπτεται την σελίδα μου.
Αυτές τις μέρες νοιώθω παράξενα και εγκλωβισμένη συνάμα, ναι, γιατί δίνω μεγάλη βαρύτητα στην πνευματική "ιδιοκτησία". Πολλή περισσότερη απ' την υλική.
Καλώς, κακώς, δεν ξέρω!
Αυτή είμαι, όμως!
Λίγο αργά για να αλλάξω...

Υγ. Ξέρω ότι ανοίγω θέμα για πολλές συζητήσεις, μα δεν είναι η ώρα τους. Επείγουν άλλα. Προέχει το ψωμί μας, η υγεία μας και μετά θα τα βρούμε και με την παιδεία μας!