Αν τίποτ’ άλλο δεν κερδίσαμε, μάθαμε τουλάχιστον πως αύριο θα συναντηθούμε. Αυτό διδάσκουμε, αυτό κηρύττουμε, μην κάνοντας καθόλου κήρυγμα, γιατί όποιος λέει πως αγαπάει ό,τι αγαπάει, δεν κάνει κήρυγμα, λέει μονάχα εκείνο που δε θα μπορούσε να μην πει. Γιάννης Ρίτσος

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Καμπάνες Χριστουγέννων 2012

7:13
Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα, μα και αργά....!
Τώρα, γρήγορα!!!

Κι εγώ, να "σώσω" το Αρχείο μου απ' το Φεις, γιατί εύκολα χάνεται....

Τι έγινε, ρε, (φιλικότατον), παιδιά; Μας πιάσανε; " Χρόνια Πολλά και Καλά", γενικά, σε όλους μας και ειδικά - ειδικά, σε όσους γιορτάζουν αυτές τις μέρες, είτε γιορτή, είτε γενέθλια! (Μ' ένα σμπάρο, για να προλαβαίνουμε...)
  • Αρέσει στο χρήστη Konstantinos Ourris.
  • Κατερίνα Δεστάπα Κι η φώτο, δεν ήρθε! Δεν πειράζει! Πριν δω, πριν ακούσω, πριν μάθω τι γίνεται στη γύρα, μια και ξάπλωσα στο τραπέζι της κουζίνας το λαπ -τοπ, θέλω να πω, πρώτα τα δικά μου:
  • Κατερίνα Δεστάπα Η αλήθεια είναι ότι οι γιορτές μελαγχολούν τους ανθρώπους, για Χ λόγους. Είτε γιατί κάποιος λείπει, είτε γιατί κάτι άλλαξε στη ζωή μας προς το χειρότερο, είτε, πολλά "είτε"...
  • Κατερίνα Δεστάπα Η μεγάλη αλήθεια όμως φέτος, για τα Χριστούγεννα 2012 και Νέο Έτος 2013, όσο και να θέλεις να κλείσεις τα μάτια, "βλέπεις", πως είναι πολύ μαύρες οι αλήθειες και Θεοσκότεινες, όχι μόνο οι γειτονιές, αλλά και οι καρδιές!...
  • Κατερίνα Δεστάπα Δύσκολα... Μα πιο δύσκολα, για εκείνους που δεν έχουν στέγη, φως, νερό, ένα πιάτο φαί, μια ζεστή γωνιά... Δύσκολα... Εύκολο όταν είναι μακριά σου και δεν βλέπεις και μιλάς αόριστα... Δύσκολο, όταν σου χτυπάνε την πόρτα σου και σου λένε: "Δεν έχουμε φως, δεν έχουμε νερό, δεν έχουμε φαί... σε παρακαλώ,... να μην το μάθει και η γειτονιά! και... να σου φιλάει το χέρι το δεξί, λες κι είσαι παπάς, μετά να ψάχνει το χέρι της καρδιάς σου, το αριστερό (χτυπάνε γρήγορα οι καμπάνες! Χριστέ μου, κάνε το θάμμα σου! 6:39) και μετά, να ψάχνουνε να φιλήσουνε το ίδιο το σημείο της καρδιάς σου! Πώς να τ' αντέξεις; Πώς να γελάσεις και με πιο χαμόγελο; Τ' αληθινό ή το ψεύτικο; Και μετά... να φεύγουν συγκινημένοι, κι εσύ βράχος, ενώ είσαι ζωντανή... ν' ακούς, αύριο που θα πάω στην εκκλησιά, θ' ανάψω ένα μεγάλο κερί για σας, κυρία Κατερίνα! Κεριά και λιβάνια, την τύφλα μου! Μάννα, που ζω;
  • Κατερίνα Δεστάπα ... Κι ύστερα... ν' ανακατεύονται όλα μαζί τα κύματα, γιατί κι εσύ είσαι βρεγμένος ήδη, μέχρι το κόκαλο, κι ας μη φαίνεται και να προτιμάς να γράψεις στο ταβάνι, αντί στο χαρτί, με επιθυμητά σκοτάδια, όσο αντέχει κι αυτό να σηκώσει ακόμα, να μη θες, ν' ακούσεις, ούτε τραγούδια, ούτε λουλούδια!
  • Κατερίνα Δεστάπα Καλημέρα σας! Αυτά ήταν τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα που μου είπανε φέτος, κι ήταν και νύχτα, παντού! Εύχομαι σε όλους μας, μέρες ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΕΣ! Και νύχτες, μαζί! Μη μας ξεγελά που ο ήλιος κοιμάται... Υπάρχει και πάλι θα βγει!
  • Κατερίνα Δεστάπα Ξεθύμανα. Αρκετά. Λύση να ψάξω τώρα... Όχι, δεν θα πάω να σκαλίσω τα καλώδια της ΔΕΗ, μιας μεγάλης και πολύ ταλαιπωρημένης οικογένειας. Ειδικούς θα ψάξω, έτοιμους για όλα!

2 σχόλια: