ΤΟ ΚΙΣΜΕΤ του ΚΩΣΤΑ ΛΙΑΠΗ

Το Κισμέτ του Κώστα Λιάπη, έλεγε πως... Δεκέμβρη του 2012, θα "μιλήσει" το βιβλίο του!

Αφιέρωμα στον Κώστα Λιάπη - Λογοτεχνικές Κυριακές, Ωδείο Φουντούλη, Βόλος.
Αποσπάσματα απ' το βιβλίο του "ΤΟ ΚΙΣΜΕΤ", Πηλιορείτικα Διηγήματα, διάβασε η ηθοποιός - τραγουδίστρια Αμαλία Γκιζά κι ο ηθοποιός - συγγραφέας Βασίλης Μητσάκης.
Κιθάρα έπαιξε ο Γιώργος Φουντούλης.

ΤΟ ΚΙΣΜΕΤ

 

ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΑΠΗΣ

 

ΠΗΛΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΡΕΣ

 

ΒΟΛΟΣ 1992

 

Η μακέτα του εξώφυλλου είναι φιλική προσφορά του συγγραφέα Παναγιώτη Κατσιρέλου.

 

Τα σχέδια που στολίζουν το βιβλίο είναι προσαρμογές από λαϊκά μοτίβα του Δημήτρη Μαστέλλου.

 

Στη μνήμη του πατέρα μου

******

Περιεχόμενα

 

Αντί για πρόλογο

Το κισμέτ

Ο Τσακιτζής

Το τηλεγράφημα

Η «κακούργα»

Το ποτάμι

Η Μάνα

Ο καρχαρίας

Τα «βαϊόψαρα»

«Σ’ ακούν, κυρά Γιώργαινα»

Το στοιχειωμένο γιοφύρι του Ρoβοάμ

Ματωμένοι «Μάηδες» (Το χρονικό μιας σφαγής)

Ο Παναής και τα «καλ’καντζάρια»

Ένας… γλυκός Αϊ – Βασίλης

Γλωσσάρι

*****

Απόσπασμα:

…Κάποια απ’ τα διηγήματα αυτού του τόμου είναι αληθινές ιστορίες, κάποιων άλλων ο μύθος βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και τα υπόλοιπα είναι ολότελα φανταστικά. Όλα, όμως, κινούνται μέσα στο ίδιο κλίμα. Κλίμα που έχει να κάνει με τον αγώνα, την αγωνία και τη μοίρα του ανθρώπου. Την ίδια μοίρα που είναι άδηλη κι αναπότρεπτη για όλους τους θνητούς, και που σφραγίζει, σε τελική ανάλυση, με τη βούλα της τη ζωή και το μέλλον των ίδιων και των έργων τους. Όπως, καληώρα, θα σφραγίσει και το μέλλον τούτης της συλλογής. Κ.Λ. (σελ.12)

-Κισμέτ, βρε, όπως το λένε οι Τούρκ’, είναι τα γραμμένα τ’ς Μοίρας. Σα γενν’θεί ο πάσα ένας έρχεται τ’ νύχτα στο κλινάρι τ’ η Μοίρα κι γράφ’ σ’ ένα μυστικό κιτάπ’ ούλα όσα θα τονε βρούνε σ’ αυτήν τ’ ζωή. Κι αυτά και το πώς ακόμα θα πεθάν’ σαν έρθ’ κι εκείν’ η ώρα. Αυτό το κιτάπ’, απ’ τα γράφ’ ούλα, είναι το κισμέτ. Γκέκε; Τι κάθεστε, το λοιπόν, και μου τσαμπουνάτε για παλαβομάρες, γι’ αποκοτιές και για άλλα τέτοια κουραφέξαλα; Δεν το πήρατε ακόμα χαμπάρ’ πως ό’τ’ μας τ’ χαίν σ’ αυτήν τ’ ζωή είναι γραμμένο στο κισμέτ να μας τύχ’; Και πως ό,τ’ γράφ’ το κισμέτ δεν ξεγράφεται ό,τι και να κάνουμε; (σελ. 20)