Αν τίποτ’ άλλο δεν κερδίσαμε, μάθαμε τουλάχιστον πως αύριο θα συναντηθούμε. Αυτό διδάσκουμε, αυτό κηρύττουμε, μην κάνοντας καθόλου κήρυγμα, γιατί όποιος λέει πως αγαπάει ό,τι αγαπάει, δεν κάνει κήρυγμα, λέει μονάχα εκείνο που δε θα μπορούσε να μην πει. Γιάννης Ρίτσος

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Κάποιος πρέπει να του μάθει να κλαίει

Με αφορμή το σκυλί θυμήθηκα την Αθήνα.

... Δεν ξέρω τι έγινε και η πολυκατοικία της κόρης μου έχει πολλή φασαρία.

Τέλος πάντων.

"Εκεί είναι Αθήνα!" το έμαθα πια.

(Σκυλί, σταμάτα! Σ' ακούσαμε!

Σταμάτησε!)

Ένα μεσημέρι λοιπόν, ένα παιδάκι έκλαιγε τόσο άσχημα που δεν το ανέχονταν τ' αυτιά μου.

Έτυχε να είναι και η κόρη μου εκεί και της είπα:

(Άντε πάλι, το σκυλί!)

"Κάποιος πρέπει να του μάθει να κλαίει! Έλεος!"

"Τι λες μαμά;" αναρρωτήθηκε εκείνη.

Τι λέω; Τι είπα;

Έκλαιγε τόσο άσχημα, τόσο κακομαθημένα, τόσο τραβηγμένα και τόση ώρα, μέχρι να γίνει το δικό του, έλεος!

Ίσως πράγματι, ακόμα και το κλάμα να πρέπει να διδάσκεται ...

Υγ. Το σκυλί δεν αντέχεται απόψε!
Πάντα τα σκυλιά κλαίνε νωρίτερα....


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου