τ α τα

Όλη μέρα άκουγα τη νεαρή μανούλα να διαβάζει την κορούλα της.
"Τι και α, τα " της έλεγε. "Πες το κι εσύ!"
Τι να πει το παιδί;
Χάζεψε.
Όλο το μεσημέρι αυτό το βιολί. Τα νεύρα της μαμάς είχαν γίνει τσατάλια, το κοριτσάκι, μια έκλαιγε, μια σιωπούσε, μια έλεγε ότι του κατέβαινε στο μυαλό.

Στεναχωρέθηκα πολύ και για τις δυο. Ήθελα να χτυπήσω την πόρτα, να μιλήσω λίγο με τη μαμά, μπας και βοηθήσω και τις δυο.

Περίμενα να περάσει η ώρα κοινής ησυχίας και τάχα κατεβαίνοντας στον κήπο μου, τις είδα που διάβαζαν πάλι στο μπαλκόνι και μίλησα λίγο με τη μαμά.

Της εξήγησα με τρόπο, πως η μέθοδος που χρησιμοποιεί, μπερδεύει το παιδί και δεν το βοηθάει.
Της είπα πως τα διάβαζα εγώ τα παιδιά, μάλιστα ο γιος μου ήταν δυσλεκτικός και δεν το ξέραμε εγκαίρως, γι' αυτό και με παίδευε πολύ και ήταν μεγάλο άγχος το διάβασμά του και για κείνον και για μένα.

Της είπα πως πέρασαν πολλά χρόνια απ' τα διαβάσματα στα δικά μου παιδιά, γι' αυτό και κοίταξα πριν της μιλήσω στο ίντερνετ, για να ενημερωθώ καλύτερα.

Υπάρχουν δυο τρόποι λέει, μα η απορία μου για να την συμβουλέψω ανάλογα, ήταν να μου πει, με ποια τεχνική τους διδάσκει η δασκάλα.

Δεν ήξερε, αλλά απ' ότι κατάλαβα απ' τα καρτελάκια που τους είχε δώσει η δασκάλα, διδάσκει βάση συλλαβών. Δηλαδή π η "πη" Κι όχι " πι και ήττα μας κάνει πη! και η=πη", όπως φώναζε η μαμά!

Να μην τα πολυλογώ, πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο κοριτσάκι! Δεν λέει από μωρό καλά το "ρ", αλλά η μαμά λέει πως δεν έχει δυσλεξία.

Της είπα ότι δεν είναι κακό, ακόμα κι αν έχει, γιατί αυτά τα παιδιά είναι πολύ ταλαντούχα, αρκεί να τα καταλάβουν νωρίς οι δασκάλοι τους, κυρίως δε, οι γονείς!

Η μαμά είπε ότι θα ρωτήσει λεπτομέρειες για το πως να την διαβάζει σωστά, αύριο που θα την πάει σχολείο.

Ανακουφίστηκα.

Μετά καθίσαμε με την μικρή και παίξαμε με τα καρτελάκια, διαβάζοντάς τα με τον δικό μου τρόπο.
Δηλαδή ο ήχος του πρώτου γράμματος, ο ήχος του δεύτερου γράμματος. π.χ. πα πο πε, όπως τ' ακούς, έτσι και η συλλαβή.
Μπέρδευε το τ με το π.
"Μα το π έχει δυο ποδαράκια!"
"Πες μου λέξεις που αρχίζουν από π" της είπα.
"Παπούτσι!" μου είπε το παιδί!
Είδες! Αυτό θα θυμάσαι για να μην τα μπερδεύεις!

Μετά μου διάβιαζε και τοπι και ποτε και ποτο κι ότι έβγαινε σωστά σα λέξη.
Με τ' άλλα γελούσαμε.
Είδα το παιδί χαρούμενο και χάρηκα.

Μετά ήρθε η φίλη της να παίξουν, αν και εκείνη ήταν έτοιμη να την διαβάσει:
"Κάτσε να σου μάθω εγώ τις συλλαβές! Εμείς φτάσαμε στην πατάτα!"
"Κι εμείς, κι εμείς!", φώναζε η μαμά.

"Άντε, πάτε να παίξετε!" είπε η μαμά και μου χαμογέλασε.

Τώρα τ' ακούω που ξεσηκώνουν την γειτονιά.
Ξέρω πως μπορούν να ξεσηκώσουν και το σχολείο, αρκεί να βρεθεί ο ειδικός τρόπος διαβάσματος!

Οι σελίδες που πήγα για ενημέρωση είναι αυτές:

https://sites.google.com/a/mylanghouse.com/istognomi---istognome/home/spring08/frossonomikou

http://www.doramavrommati.gr/el/dyslexia/53-methods-of-teaching.html

http://invenio.lib.auth.gr/record/123184/files/tympa%20.pdf?version=1

Έχει πολλές! Αν ψάξετε οι ενδιαφερόμενοι, θα βρείτε πολύ καλή ενημέρωση!

Εύχομαι "Καλό κουράγιο", πρώτα στα παιδιά, μετά στις μαμάδες που τραβάνε όλο το λούκι και μετά στις δασκάλες, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους!