Αν τίποτ’ άλλο δεν κερδίσαμε, μάθαμε τουλάχιστον πως αύριο θα συναντηθούμε. Αυτό διδάσκουμε, αυτό κηρύττουμε, μην κάνοντας καθόλου κήρυγμα, γιατί όποιος λέει πως αγαπάει ό,τι αγαπάει, δεν κάνει κήρυγμα, λέει μονάχα εκείνο που δε θα μπορούσε να μην πει. Γιάννης Ρίτσος

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Κεφάλαιο Αδέλφια

Κι αυτά να μην τα ψάχνω, όταν θα τα ξαναχρειαστώ:

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

4 σχόλια:

  1. Lampros Lampinos4 Ιουλίου 2012 στις 3:54 π.μ.

    ευχαριστώ... τα πήρα... και "ράβω!!! "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα δε 'στάπα;4 Ιουλίου 2012 στις 5:53 μ.μ.

      Η απάντηση ήρθε σε σένα; τώρα;

      Διαγραφή
    2. Κατερίνα δε 'στάπα;29 Ιουλίου 2012 στις 2:39 π.μ.

      Απάντησα τότε εδώ, αλλά κάπου αλλού πήγε, Λάμπρο! Είχα πατήσει απάντηση πάνω στο συγκεκριμένο σχόλιο (πρώτη φορά μου είχε βγει αυτό το πινακάκι) αλλά δεν εμφανίστηκε εδώ! Φαντάστηκα ότι ήρθε στα μηνύματά σου, τελικά.
      Ράβε, Λάμπρο μου, αργώ, δε λησμονώ, ούτε το αφιέρωμά σου, ούτε τ΄αδέλφια.
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  2. Κυκλαμίνα 15 Ιανουαρίου 2016 στις 11:14 μ.μ.

    ...Κι ήρθαμε απόψε εδώ, να ακουμπήσουμε κάτι, απ' την Ανώτερη μέρα μας!
    Έξι χρόνια ο παππούς, στάρι, κ.λ.π. τα θυμάμαι.
    ....
    Συν τηλεφώνημα το βράδυ, Άλλης Αποκαλύψεως...
    Τα δικά μας.
    Μεταφερθήκαμε.... έχει την γαρδένια σου.
    Πότε;
    Τί σημασία έχει να ρωτήσεις;
    Πόσα να μπορεί να σηκώσει μια μέρα, άραγε, ο άνθρωπος;
    Για να φύγει πιο γρήγορα, πάω για ύπνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)