"Ή ταν ή επί τας!"

******* Χθες το θυμήθηκα πρωί πρωί. Την Κυριακή, εννοώ. Την ημέρα των εκλογών που άκουγα πολλούς νέους ότι δεν θα ψήφιζαν. Δεν φταίνε τα παιδιά, σκέφτηκα. Εμείς οι μοντέρνες μανάδες φταίμε. Να μη στεναχωρέσουμε τα παιδιά, να μη μαλώσουμε τα παιδιά, δικαιώματα ελευθερίας στα παιδιά, όχι καταπίεση στα παιδιά και τα παρόμοια. Όσο και να παλέψεις να τα δώσεις αρχές, έννοιες ελευθερίας, φτώχειας(απ' όσες έχεις από παιδί, κι απ' όσα σου έμαθε η πορεία της ζωής σου) όταν η πλειονότητα των νέων αδιαφορεί, θα αδιαφορήσει και το δικό σου το παιδί. Εκεί είναι το λάθος των νέων της εποχής μας. Έχουν μάθει να ρίχνουν τα βάρη στους γονείς, να κάνουν ότι κάνουν τα άλλα παιδιά. Έτσι, χθες, (Κυριακή, πάντα μιλάω, μη κοιτάτε που γράφω καθυστερημένα και μού 'φυγε κι αυτή η μέρα)στεναχωρέθηκα πολύ με γνωστούς μου νέους."Μα, αφορά το μέλλον σας! Δεν μπορείτε να μείνετε αμέτοχοι!" είπα σε κάποιους. Τότε θυμήθηκα τις Σπαρτιάτισσες μαννάδες που λέγαν στα αγόρια τους, το γνωστό: "Ή ταν ή επί τας", χωρίς να σκεφτούν αν τους δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα και τη δική μου τη μάννα που αν και αγράμματη, όταν έπρεπε να κάνω κάτι, γιατί έπρεπε, μου χτύπαγε το πόδι κάτω αγριεμένη και μού 'λεγε: "Ή τας ή πετάς!", δεν ήξερε να το πει σωστά, μα ήξερε καλά την έννοια του, κι απ' το βλέμμα της το είχα μάθει κι εγώ, πολύ πριν πάω στο σχολείο. ***** Έτσι, όταν γύρισα με τον άντρα μου απ' το χωριό, αφού είχαμε ψηφίσει, επειδή ο γιος μου δούλεψε ξενύχτι και ήταν άυπνος, όταν μου είπε ότι: "Μπορεί και να μην πάω να ψηφίσω", (λόγω απόστασης και κούρασης, εννοείται. Δυο ώρες δρόμο και στροφές, πήγαινε έλα με τη μηχανή)το βλέμμα μου και μόνο του έφτασε!... ***** Δε χρειάστηκε να πω εκείνο το πιο γλυκό: "Κοιμήσου λίγο και μετά... πετάς!" ******* Να πω την αλήθεια;**** Το είπα, χωρίς το "πετάς!" **** Αποτέλεσμα, σε μιάμιση ώρα είχε γυρίσει και μετά κοιμήθηκε. Η δική μου η ψυχή είχε πάει στην κούλουρη... Μέχρι να γυρίσει σώος και αβλαβής, "χόρεψα"... **** Μήπως έτσι δεν χόρευαν οι Σπαρτιάτισσες;**** Τι κι αν εγώ ήμουνα Πηλιορείτισσα;**** Μικρή η διαφορά.***** **** "Κρίμα" είπα και σε γνωστή οικογένεια που δεν ψήφισαν 3 άτομα. "Είναι 30 ευρώ βενζίνη!" Μου απάντησε ο μεγαλύτερος. "Ποιος θα μας τα δώσει;"****** **** Σκέφτηκα πόσο δίκιο είχε, σκέφτηκα και πόσο λάθος είναι τελικά να έχουμε τα εκλογικά μας δικαιώματα στις πατρίδες... Δεν θα τις πω: "χαμένες", γιατί δεν είναι και ευτυχώς! Το μυαλό μας, μπορεί. **** Εκείνη την ώρα που συζήτησα με τους μεγάλους, το διαολάκι μέσα μου είπε: "Μήπως ξέρεις τι θα ψήφιζαν; Ίσως είναι και καλύτερα!" ***** Το βράδυ όμως, όταν άκουγα τα αποτελέσματα της Χρυσής Αυγής, τότε στεναχωρέθηκα πολύ και είπα μέσα μου: "Αυτό είναι πλάκα και αρνητική αντίδραση των νέων!" ***** Τότε σκέφτηκα πόσο λάθος μανάδες είμαστε εμείς, οι νεότερες, της εποχής μας. Πόσο λάθος αναθρέψαμε τα παιδιά μας, γιατί δεν μπορεί να το έκαναν μεγαλύτεροι. ***** Χθες, Δευτέρα, το είχα πάρει πολύ βαριά το γεγονός. Το βράδυ όμως, αφού είχα "γυμναστεί" για τα καλά στον κήπο μου με τα ζιζάνια που είχαν γίνει μεγαλύτερα απ' τις τριανταφυλλιές, κατέληξα στο άλλο γνωστό: "Όπως στρώσαμε, κοιμόμαστε". **** Και στο άλλο: "Ποτέ δεν είναι αργά", για διορθώσεις. ***** Μετά θυμήθηκα την μεγάλη σελήνη που μας έδειξε το μεγάλο πρόβλημα, γιατί αλλιώς, δεν θα το βλέπαμε και δεν θα το ξέραμε, οπότε το είδα σαν: "Κάθε εμπόδιο για καλό" και όλες αυτές τις σκέψεις, αν και πιάστηκα και δεν μπορώ να στρίψω το κεφάλι δεξιά, κάθισα να σας τις γράψω, έτσι, για να μη γίνει το δικό μου χθες, δικό σας προχθές. ***** Τραγούδι πέτυχα αυτό και το κρατάω. ***** ***** Υγ. Εδώ μου το φέρνει χύμα. Θα δοκιμάσω και στο μετερίζι. ***** Υγ. εδώ: Κολοκύθια! Κι εδώ χύμα το φέρνει! Δεν πειράζει! Θα βάλω αστεράκια!**********

Υγ. 2:58 **** Είδα αυτό το ποίημα της Ελένης Ζιώγα που λέει τόσα πολλά!
****

Eleni Zioga C

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ ΤΗΣ ΔΙΠΛΑΝΗΣ ΠΟΡΤΑΣ

Γεια σου, ρε φίλε.
Σε ξέρω.
Μένεις δίπλα μου.
Στη διπλανή πόρτα.
Αλλά ποτέ δεν σε πρόσεξα.
Ήσουν λίγο παράξενος.
Κουρεμένος.
Γερός.
Ψηλός.
Ευγενικός πάντα.
Μου άνοιγες την πόρτα του ασανσέρ.
Μου έλεγες καλημέρα.
Με βοηθούσες με τα ψώνια.
Και γυμναζόσουν πολύ.
Σε ξέρω.
Είσαι εσύ που την ώρα που εμείς ξεχνιόμασταν ήσουν ετοιμοπόλεμος.
Είσαι εσύ που την ώρα που εμείς ξυνόμασταν βοηθούσες τη γριούλα να πάρει τη σύνταξη.
Είσαι εσύ που την ώρα που εμείς βαριόμασταν «καθάριζες» την εγκαταλειμμένη Αθήνα (και η Αστυνομία την έκανε με ελαφρά...).
Είσαι εσύ που γεννήθηκες ήρωας, κανείς δεν το κατάλαβε , μέχρι που κάποιος σου μίλησε για ένα «καθαρό» κόμμα.
Είσαι εσύ που ένιωθες σπουδαίος αλλά δεν σε εκτίμησε κανείς παρά μονάχα ο «αρχηγός».
Είσαι εσύ που θέλεις να επιβάλεις το δίκιο όπως ο Ράμπο.
Είσαι εσύ που νομίζεις ότι και ο Χριστός ήταν Ράμπο.
Είσαι εσύ που νομίζεις ότι η αγάπη είναι βία.
Είσαι εσύ που σε παραπλάνησαν τα κακά σχολεία , οι απαίδευτοι δάσκαλοι, η ανιστόρητη ιστορία , η άθεη θεολογία, το εκπαιδευτικό χάος.
Είσαι εσύ που δεν είχες γονιό να σε οδηγήσει, δάσκαλο να σε νοιαστεί, πατρίδα να σε νιώσει.
Είσαι εσύ που είσαι στο βάθος τρυφερός όπως ο κόσμος όλος ,αλλά αυτό σου το ελάττωμα , πολύ θες να το κρύψεις.
Εσύ λοιπόν. Συνάνθρωπε. Συνέλληνα. Παιδί της επιστράτευσης του τυφλού εθνικισμού.
Είμαι μαζί σου.
Άνοιξε το μάτι της καρδιάς που είναι το εξυπνότερο και δες.
Κοίταξε εκείνον που σου δίνει διαταγές.
Πώς καταδέχεσαι να τον πιστεύεις;
Υποψιάσου.
Κοίτα τον.
Δεν είναι κρίμα να ΕΓΕΙΡΕΣΑΙ μπροστά του;
Χαμένο παιδί , με την καρδιά ορφανή , κοίταξε .
Μπροστά σου είναι η απάντηση.
Και μέσα σου η λύση.

· · Κοινοποιήστε · πριν από μία ώρα περίπου ·

• 
  
• 
  

  Αρέσει σε 30 άτομα.
• 2 κοινοποιήσεις
•  
• *******
• Ας δούμε κι αυτή τη σελίδα, για να μην ξεχνιόμαστε... και να μαθαίνουμε, συνάμα:
• ****http://www.tsantiri.gr/blog/vinteo-sok-ta-piramatozoa-tou-chitler.html